P>به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، فهرست مردان دولت که در گوشه‌گوشه جهان در حال رایزنی برای پیشبرد برنامه‌های کشور هستند، نشانه‌هایی قابل تأمل از تغییر دکترین سیاست خارجی ایران و تأثیر آن در داخل دارد؛ تغییری برای بروز و ظهور بیشتر کارآمدی و پویایی گفتمان انقلاب اسلامی در تعامل با دنیا و تولید قدرت برای کشور در عرصه‌های مختلف و گره‌گشایی برنامه‌محور از زندگی مردم:
سفر قریب‌الوقوع «آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی» رییس‌جمهوری اسلامی ایران به روسیه، سفر «حسین امیرعبداللهیان» وزیر امور خارجه به چین به‌منظور نهایی کردن قرارداد راهبردی تهران – پکن، حضور «علی باقری» و هیأت مذاکره کننده ایران در وین اتریش برای دفاع از حقوق هسته‌ای ملت ایران و مقابله با زیاده‌خواهی‌های آمریکا، سفر «محسن رضایی» معاون اقتصادی رییس‌جمهور به آمریکای جنوبی و دیدار با سران کشورهای این منطقه، سفر «رستم قاسمی» وزیر راه و شهرسازی به سوریه به‌منظور ترسیم نقشه راه ارتقای همکاری‌های اقتصادی تهران و دمشق و سفر«محمد مهدی اسماعیلی» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به دوبی و بازدید از نمایشگاه بین المللی اکسپو ۲۰۲۰.
این سیاهه، فهرست سفرهای مقامات عالی‌رتبه دولت سیزدهم تنها در ایام اخیر است تا تأمین حقوق مردم را محدود و مشروط به چند کشور در قاره اروپا و کشوری نکند که از فرسنگ‌ها دور، چشم طمع به استقلال و منابع این کشور دارد.
تلاش دولت مردمی در هیاهوی هشتگ‌های مجازی و تحلیل‌های آغشته به کینه‌های سیاسی تداوم دارد و این تداوم، نتیجه تمرکز دولت‌مردان بر اهداف خود فارغ از میزان و شدت انتقادات است. می‌توان عصبانیت برخی را در سطور تحلیل‌ها و توئیت‌ها خواند و شنید اما این عصبانیت از کسانی که همیشه مدعی بوده‌اند منافع مردم در صدر اولویت‌هایشان قرار دارد، چندان قابل توجیه نیست؛ گروهی که گرچه با شعار زدن زیرمیز در رقابت انتخاباتی حاضر شدند و ادعای تسلط بر زبان دنیا را داشتند، اما تصمیمات اشتباه اقتصادی و گره زدن همه زلف کشور و حتی ساده‌ترین نیازهای مردم به غرب، اعتماد مردم به بهبود شرایط را کاهش داد و آواربرداری برای دولت رئیسی را دشوار کرد.
دولت در روابط بین الملل معطل غرب نمانده است
روسیه مقصد سومین سفر خارجی رییس‌جمهور است و روابط تهران – مسکو استراتژیک‌تر از آن است که در هجمه رسانه‌ای مورد غفلت قرار گیرد.
دولت تصمیم گرفته است مسیرهای تازه‌ای برای تحرک بیشتر دستگاه دییپلماسی پیدا کند و از تقلای بی‌حاصل برای جلب دیدگاه غرب دست بردارد. همراهی روس‌ها با ایران در این دوره از مذاکرات ایجاب برای همگرایی بیشتر تهران – مسکو بر اساس منافع استراتژیک مشترک و سفر پیش‌روی آیت‌الله رئیسی به روسیه هم در همین راستاست. این‌که چرا برخی مخالفان این سفر که از موافقان چهار دور سفر رییس‌جمهوری پیشین به مسکو هستند، در مسیر مخالفت چشم بر واقعیت‌ها می‌بندند، حکایت از گره زدن منافع ملی به بازی‌های سیاسی دارد. واقعیت امروز جامعه ایران فراتر از چشم دوختن به لبخندها و تضمین‌های دولت‌مردان خارجی و همه تلاش دولت در وین حفظ عزتمندانه حقوق ملت است و هدف نمایندگان جمهوری اسلامی از نشست و برخاست‌ها با 1+4 رفع تحریم‌هاست و جز این به هیچ چیز راضی نیستند و نخواهند بود.
ورود چین به بلوک قدرت و سرعت رشد اقتصادی آن در برابر آمریکا که خود را ابرقدرتی بلامنازع تصور می‌کرد، واقعیتی است که برخی در کشاکش بحث‌های سیاسی و رقابت‌های جناحی آن را از یاد برده‌اند اما دولت سیزدهم برای تأمین و حراست از منافع ملت در جهان شتابان آینده همکاری راهبردی با چین را دستور کار دارد؛ همکاری‌هایی که می‌توانست با ابراز علاقه چینی‌ها برای استفاده از ظرفیت بخش ایرانی ابرپروژه راه ابریشم جدید در قبال تأمین منافع اقتصادی کشورمان در سال ۹۴ کلید بخورد اما در آن مقطع به‌خاطر تمرکز مسئولان دستگاه دیپلماسی بر ارتباط با غرب و موضوع برجام شکل نگرفت و اینک در پنجاهمین سالگرد دور جدید روابط دو کشور آغاز شده است.
اگر جهان را خلاصه در تروییکای اروپا و آمریکا نکنیم، سفر معاون اقتصادی رییس‌جمهور به آمریکای جنوبی به‌عنوان سرزمین منابع و فرصت‌های فراموش شده را می‌توان از مهم‌ترین سفرهای مسئولان در هفته‌های اخیر ارزیابی کرد.
جهان امروز در پی پذیرش قدرت‌های نوظهوری است که نه صرفاً در سیاست، که در اقتصاد به‌زودی نام‌های بزرگی خواهند شد. تعداد زیادی از این قدرت‌های نوظهور در آسیا قرار دازد اما آمریکای جنوبی هم در مسیر پیشرفت است و حضور در سرزمینی که از یک‌سو به عنوان حیاط خلوت آمریکا شناخته می‌شود و از سوی دیگر به گفته »محسن رضایی» صاحب معادن گران‌قیمت طلا و استعدادها و منابع فوق العاده در زمینه کشاورزی و تولید محصولات غذایی است، عین عقلانیتی است که دولت به کار بسته است؛ به ویژه آن‌که این کشورها از دیرباز آماده همکاری با ایران در حوزه‌های مختلف اقتصادی بوده‌اند. ظرفیتی که بهره‌گیری از آن در نیمه دوم دهه ۸۰ تجربه شد و نتایج موفقیت‌آمیزی هم داشت اما در مقطعی مورد غفلت قرار گرفت اما احیای آن می‌تواند هم زمینه‌ساز حضور اقتصادی ایران در بازارهای جهانی و هم اهرم بزرگ و مؤثری در کاستن از فشار تحریم‌ها علیه ایران باشد؛ خصوصاً آن‌که شماری از این کشورها که از آنها به‌عنوان کشورهای مقاوم یاد می‌شود، مانند ایران تجربه ایستادگی دربرابر زیاده‌خواهی‌های آمریکا را دارند.
فرصت پرداختن به روابط با کشورهای منطقه و همسایگان در دولت سیزدهم نیز حتی با وجود فشردگی‌های مذاکرات فراهم شده و ایستایی پیشین آرام آرام جای خود را به پویایی داده است؛ روابط با عربستان که افق‌های تیره و تاری یافته بود، اکنون در موقعیتی قرار دارد که سخن از گشایش سفارتخانه‌ها و بازگشت روابط دیپلماتیک است.
ظرفیت‌های سوریه، امارات، قطر و دیگر کشورهای عرب منطقه هم هدف بررسی‌های دولت قرار دارد تا اگر به هر دلیل از جمله کارشکنی‌های نظام سلطه راهی در بازتعریف مناسبات با غرب بر اساس رویکرد عزتمندانه و حکیمانه دولت سیزدهم باز نشد، تمام درها به روی مردم ایران بسته نماند.
دولت در همین یک ماه گذشته نشان داده است که در کنار تسلط به زبان انگلیسی، زبان چینی، روسی، اسپانیولی و عربی را هم می‌داند تا اگر احترام و حسن رفتار موردنظر را از کسانی که به زبان انگلیسی سخن می‌گویند دریافت نکرد، امور کنونی و آینده کشور را از هر گوشه این جهان تأمین کند؛ گر چه نتیجه این تلاش‌ها به دو دلیل مهجور مانده و آن‌گونه که باید و شاید به اطلاع افکارعمومی نرسیده: دلیل نخست میلیاردها دلار نفتی است که در استودیوهای رنگارنگ برای ناامیدسازی مردم ایران صرف می‌شود و دلیل دیگر سابقه معطل نگه داشتن کشور به بهانه تحریم است.
با این همه در همین مقطع کوتاه فعالیت دولت سیزدهم شاهد دستاوردهای ارزشمندی در زمینه‌های مختلف هستیم که واکسیناسیون عمومی در برابر کرونا و کاهش آمار قربانیان از روزانه ۷۰۰ نفر به کمتر از ۲۰ فوتی در روزهای اخیر نمونه‌ای از آنهاست که در سایه تدابیر شخص رییس‌جمهور و همکاری متولیان حوزه بهداشت و درمان و دستگاه دیپلماسی و دیگر مجموعه‌های دولت تحقق یافته است.
افزایش میزان صادرات کشور تا مرز ۴۰ میلیارد دلار، افزایش ۴۰ درصدی فروش نفت، روند کاهش تورم و کنترل بازار ارز نمونه‌های دیگری از نتایج همین تلاش‌های پیدا و پنهان است که تحرکات انگلیسی‌زبانان و پیاده‌نظام آنها در فروپاشی اقتصاد ایران و افزایش فشارها بر مردم را ناکام گذاشت و دولت همه تلاش خود را به کار گرفته تا با نگاهی همه‌جانبه‌نگر در صحنه بین الملل و اجرای طرح‌ها و برنامه‌های تحولگرایانه، آرامش و ثبات اقتصادی را به کشور بازگرداند.